Kalbin Gözünden Görmek

Hayata kalbin gözünden bakmak; olaylara, insanlara ve dünyaya daha derin ve anlayış dolu bir bakış açısıyla yaklaşmak demektir. Kalbin gözüyle görmek, sadece dışarıdaki fiziksel gerçekliği değil, aynı zamanda o gerçekliğin ardındaki duygusal, manevi ve insani boyutları da kavramayı sağlar. Bu bakış açısı, modern hayatın hızında kaybolan pek çok değeri yeniden keşfetmenin de bir yoludur.

Kalbin gözünden görmek, sevgi ve içsel bir bilgelik perspektifinden dünyayı algılamaktır. Gözlerimiz bize yüzeydeki resmi gösterirken kalp gözü, olayların ardındaki anlamları, insanların iç dünyalarını ve gerçek niyetlerini görebilir. Kalp gözü bize çirkin olanı da güzel olanı da tüm çıplaklığıyla gösterir; çünkü kendimizi kandırdığımız yanlarımızı bilir, örtbas ettiğimiz yaralarımızı da. Kalp gözüyle görmek, fiziksel gözle görülenlerden çok daha derin bir algıya sahip olma hissidir. Bu, sadece yüzeyde olanları değil; bir olayın, durumun ya da kişinin arkasındaki gerçekleri, niyetleri ve duyguları hissedebilmek anlamına gelir. Bir nevi "kalpten algılama" olarak tanımlanabilir.

Kalp gözüyle görünce, insanın davranışlarının ardındaki geçmişi, hisleri ve kırılganlıkları hissederiz. Anda olanla değil, arka plandaki hikâyeyle iletişime geçeriz. Böylece alanımız; şefkat, sevgi, hoşgörü ve nezaketle donatılır. İlk bakışta küçümsediğimiz, belki alanımıza girmesinden rahatsız olduğumuz ya da korktuğumuz kimseleri daha derinden anlamayı ve yargılamadan oldukları gibi kabul etmeyi mümkün kılar. Kimden uzak durup kime yakın olacağımızı biliriz. Burasının düalite evreni olduğunu; iyinin de kötünün de birlikte var olduğunu bilerek iyilik yaptıklarımızdan kötülük görebileceğimizi kabul etmek gereklidir. Buna karşılık iyi olmaya devam edebilmek de bilgelik gerektirir.

Kalbin gözüyle görmek, insanın iç dünyasına dokunur. Sadece görünene odaklandığımızda, kıskançlık, öfke veya hüzün gibi duygular açığa çıkar. Ancak biraz derine bakabildiğimizde her şeyin bir sebebi olduğunu ve herkesin kendi hikâyesini yaşadığını görürüz. Hiçbir şey bize karşı yapılmaz, bize karşı olmaz; o sadece öyledir. Bu farkındalıkla daha huzurlu hissederiz. Annemiz, minicik bir şeyden bize öfkelenmez; aslında o zaten öfkelidir. Babamız bizi sevmiyor değildir, o sevmeyi bilmiyordur; belki öyle bir deneyim yaşadı ki hissetmeye kendini kapattı. Ya da otobüste bağıran kadın, belki sadece anlaşılmak veya takdir görmek istiyordur. Etrafımızı bu şekilde okumaya başlamak da bir bilgelik gerektirir.

Kalbin gözünden baktığımızda, zengin bir his alanı önümüzde açılır. Hayatın küçük detaylarındaki güzellikleri yakalayabiliriz. Yaşama değen mucizeleri fark ederiz. Tehlikeleri his alanından algılayıp uzaklaşır, bilgeliğe doğru çekiliriz.

Kalbin gözünden görmek, yaşamı daha derin, daha anlamlı ve daha huzurlu bir şekilde kucaklamamızı sağlar. Hayata bu şekilde bakabildiğimizde yalnızca dış dünyayı değil, içsel dünyamızı da aydınlatmış oluruz.

Hayatı kalbin gözüyle görmek, kendimize yapabileceğimiz en büyük iyiliklerden biridir. Kalp gözü açılınca sezgiler kuvvetlenir. Birinin iyi niyetli olup olmadığını, bir olayın arkasındaki gerçekliği ya da bir ortamın enerjisini algılayabiliriz. Bu, doğru kararlar almaya yardımcı olur ve kendine güveni artırır. Anda güvenmek, güvende olma hissini sağlar; başarı, motivasyon, sağlık gibi pek çok şey için en temel hislerden biridir. Kalp gözü kendini güvende hissettirir.

Anda kalıp andaki hazzı ve bilgeliği almak için elzem olan bir içgörüye sahip olmaktır. Anda ihtiyacın olan her ne varsa oluşturabilir, yaşamına çekebilirsin. Öyleyse o kadar korkak olmaya ne hacet! Daha cesur, daha anda kararlar alabilirsin. Mutluluğun anahtarı da biraz buralarda değil mi?

Öyleyse haydi, biraz daha huzur, güven, mutluluk ve farkındalık almaya.