Merhaba, onun adı KKTC!

Küçük kızım bu yıl ilkokul 1’inci sınıfa başladı ve oldukça girişken bir çocuk.
Diğer çocuklarla kaynaşmakta zorluk çekmemesine rağmen, bazı durumlarda özellikle de kendinden büyük çocukların arasına katılması gerektiğinde, bir yetişkin olarak çocukların birbiri ile tanışmasına aracılık ediyorum.
Benim kızım diğerlerine göre daha küçük olduğundan bu aracılıkta herhangi bir sakınca görmüyorum. Nihayetinde altı üstü basit oyunlar oynanacağından ayaküstü bir takdim yeterli oluyor. 
“Merhaba, onun adı Venüs, benim kızım. Peki ya senin adın nedir?” diye başlayan tatlı sözcükler, yeni oyun arkadaşımız ile aramızda sıcak bir köprü kuruyor ve oynanacak oyun her ne olacaksa bu oyunda var olmamızı sağlıyor.
Bilirsiniz…
Çocukların dünyası böyledir.
Son derece yalın ve şatafattan uzak.
Şüphesiz biraz daha büyüdüğünde artık bu süreci kendi kendine yönetecek, belki de insanlar onunla tanışabilmek için sıraya girecektir. Bilemeyiz…

Bildiğim tek şey, ilgi odağı olabilmek ya da tercih sebebi olabilmek için çeşitli vasıflara sahip olmak gerektiği. Bir çocuk için bu vasıflar neler olabilir?
Güler yüz, sıcakkanlılık, duruma göre kararlılık, kendinden emin bir ifade ya da ne bileyim ilgi çekecek bir oyuncak vs.

Sözün özü 0-6 yaş çocuklarda durum bu.
En azından benim deneyimlediğim kadarıyla…

Gel gelelim bir ülkenin tanıtımına!
Misal Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti…
Uluslararası bir platformda tanınmamız gerektiğinde bizi de tıpkı bir çocuk gibi anne babamız mı tanıtacak diğer çocuklara?
“Merhaba, onun adı KKTC! Benim yavrum. Hadi tanışın da arkadaş olun, belki oyun oynarsınız…”

Şaka gibi!