Kendine nazik ol...

1. Suşi — sağlıklı akşam yemeği kılığında glikoz cehennemidir. Üç rulodan sonra kan şekeri neredeyse 9 mmol/L’ye fırladı. Ve bu, soya sosu olmadan! Sorun, ince parlatılmış, lifsiz ve şekere benzer glisemik etkiye sahip pirinçte. İnsanlar “tatlı değil ya, faydalıdır” diye düşünerek suşi yiyor ama aslında vücut, şekerden daha güçlü bir darbe alıyor.

2. Tatlı sadece “zararlı” değil. Seni kısır bir döngüye sokuyor. Bende 10’a kadar bir zirve oldu, ama 1,5 saat sonra 3,2 mmol/L’ye düştü. Bu durumda: eller titriyor, panik oluyor, düşünceler karışıyor. Bu bir zayıflık değil — bu bir çöküş. Bu yüzden tekrar atıştırmak istiyorsun — alışkanlıktan değil, vücut alarm moduna geçtiği için. Suç sende değil, hormonal girdaptasın.

3. Geç yatmak = gece sabotajı. Gece yarısından sonra yattığımda, yemek yemememe rağmen gece kan şekerim yükseliyordu. Neden? Çünkü kortizol devreye giriyor, beden tehdit veya stres olduğunu sanıyor. Sen sadece ekran kaydırıyor olsan bile — biyokimya seni güvende saymıyor. Sonuç: kronik iltihap ve sürekli dengesizlik.

4. Endişe, aç karnına bile kan şekerini yükseltiyor. Bunu bizzat ölçtüm: önemli bir görüşme öncesinde seviye 4,5’ten 6,6’ya çıktı. Bir gram yemek yemeden. Sadece stresten. Psikoloji = beden. Endişelendiğinde vücut “kaç” diye kana şeker salıyor. Ama sen kaçmıyorsun, oturuyorsun — ve her şey içeride birikiyor.

5. Sadece 20 dakikalık tempolu bir yürüyüş — yemek sonrası şekeri, her türlü takviyeden daha iyi dengeledi. Çikolatadan sonra 8,3’tü. Yürüyüşten sonra 5,1. Sadece dışarı çıktın. O anda mitokondriler devreye giriyor, glikoz kaslara gidiyor, kontrolü geri alıyorsun. Bu fitness değil, bu düzenleme meselesi.

Hâlâ kendinde “irade eksikliği” olduğunu mu sanıyorsun? Yoksa mesele daha mı derin?

Kendine nazik ol — bedenin sana karşı değil, senin için savaşıyor.