Ruhumuza Dokunan Soğuk

Kar sever misiniz bilmem. Ben çok severim. Kar tanelerinin yumuşacık inişi, gri bulutların gökyüzüne yayılışı ve rüzgârın, özellikle sabahın ilk saatlerinde yanaklarımızda bıraktığı serin his… Soğuk, sadece fiziksel dünyamızı değil, ruhsal âlemimizi de etkiler. Kışın soğuğu, dış dünyadan içeriye çekildiğimiz bir zamandır. Bedenimizi sarıp sarmaladığımız gibi, ruhumuz da bu dönemde bir çeşit koruma altına girer.

Kışın ağaçlar yapraklarını döker, hayvanlar yuvalarına çekilir. Biz insanlar da farkında olmadan aynı ritme ayak uydururuz. Kış, ışıldayan yaz günlerinin hareketliliğinden çok uzak, daha sakin ve düşünceli bir enerjiye sahiptir. Bu yavaşlık, kendimize dönmemiz, hislerimizi ve zihnimizi izlememiz için bir fırsat sunar.

Güneş ışığının azalması, ruh halimizi bir tık melankolik yapabilir. Bu dönem, duygularımıza ışık tutan bir dönemdir. Kendimizi ve yakınlarımızı daha iyi gözlemleyip anlamak için bize fırsatlar sunar. Birlikte salep içmek, aynı battaniyenin altına büzüşüp bir film izlemek... Harika anılar biriktirmeye vesile olmaz mı? Benim yaşam algım biraz da böyle; kendine ve sevdiklerine dair birlikte örülmüş anılar biriktirmek.

Bu süreçte anılarımda en çok yer tutan kedim Fındık oldu. Soğuk kış günlerinde onun tatlı mırıltısıyla bütünleştik adeta. Ben klavyenin başına oturur oturmaz bir telaşla gelip kucağıma tırmanıyor, öyle güzel yerleşiyor ki… Tatlı tatlı mırıldayıp bazen ellerimi ısırmasına ne demeli? Ya dostlarla bir salep yudumlamak, belki hayallerden konuşmak... Bir hayali gerçek kılmak… Soğuk, aslında evlerimize ve bize yakınlık getiriyor.

Bununla birlikte, soğuğun barındırdığı sertlik bizden hem bedensel hem de ruhsal dayanıklılık talep eder. Bazılarımız soğuğa daha kolay adapte olurken, bazılarımız kışı yaz hayaliyle geçirir. Burada feyz alabileceğimiz birkaç noktaya dikkat çekmek istiyorum. Mevsimlere ve iklime adaptasyonumuz nasılsa, hayata da benzer şekildedir. Her zaman hoşlandığımız deneyimlerin içinde olmayız; bazen nahoş deneyimler etrafımızı sarar ve sıkışıp kalırız. Soğuk, bize içinden geçtiğimiz deneyimleri sadece izlemeyi ve fark etmeyi, bunu yaparken kendimizi sarıp sarmalayarak korumayı da öğretir.

Kış, doğanın bize sunduğu bir hatırlatmadır: Her şeyin bir döngüsü vardır. Soğuğu ve karanlığı kabul etmek, bu döngüyü anlamamıza yardımcı olur. Belki zorlukları aşmanın bir parçası olan kış, kendimizi yenilemek ve yeniden doğmak için bir ara dönemdir.

Bir fincan sıcak kahve, battaniyenin altında okunan bir kitap, bir dostun samimi sohbeti… Soğuk, bizi bu küçük ama değerli anlara dâhil olmaya davet eder. Bu dönem, minnet duygusunu ve şükranı hatırlamak için harika bir zamandır.

Soğuk ile biriktirdiğimiz anılar, tıpkı hayatın zorlu anları gibi, üzerimizde kalıcı bir etki bırakır. Kışla gelen soğuk, sonunda ılık baharı karşılamanın getirdiği haz ile her şeyi daha güzel yapmaz mı? Her anın kıymetini anlatan soğuk, eğer ona uygun konumlandıysan harika bir deneyim olarak anımsayacağın bir kışa dönüşebilir. Ancak gerekli donanımın yoksa, unutamayacağın bir azaba dönüşebilir. Aynı şey sıcak için de geçerli.

Yaşamın kendisi gibi… Biz romantikler, daha çok baharları severiz. Sonbahara ya da ilkbahara güzellemeler yazarız. Ama kış aradan, “Ben de varım, ben de güzel olabilirim!” der durur. Bir türlü görmeyiz. Görmezsek, kışın kalbi katılaşmaz mı? O vakit hayatta olan her şeye yer açtığımız gibi kış için de yerimiz hazır olsun. Onu da getirdiği soğuğun yarattığı güzelliklerle sevebilir miyiz? Tıpkı eşimizi, çocuğumuzu, kedimizi, köpeğimizi ya da belki saksıdaki balkon çiçeğimizi sevdiğimiz gibi...

Soğuğun içinde saklı sıcaklığı hissetmek ve bu mevsimin bize getirdiği mesajları anlamak, ruhsal bir yenilenmenin anahtarı olabilir. Daha içe döndüğümüz, kendimize ve sevdiklerimize daha çok sarıldığımız, belki anladığımız, kalbimizle ısındığımız bir dönem...

Kendinizi onararak yeniden baharlar yarattığınız bir mevsim geçirmeniz dileğiyle yazımı sonlandırıyorum.